ben ik nog niet geweest. Maar natuurlijk ken ik de Chinese muur. Een straf exploot. De Chinezen hebben intussen niet stilgzeten, en omdat ze zo van bouwen houden, staat het in Peking, en daar niet alleen, vol met wolkenkrabbers waar wij van achterover zouden vallen. Verder inlands is er woestijn. Veel woestijn. En als het stormt durft er wel eens stof en zand tot helemaal in Peking waaien.
Veel stof. Veel zand. Van een foto van wolkenkrabbers in een gele smoglucht wordt niemand blij. Extreem ongezond om daarin rond te wandelen. Maar daar gaan de Chinezen nu iet aan proberen te doen: ze gaan de Grote Groene muur bouwen langs de stadsgrenzen: miljoenen bomen gaan ze planten, om de schade van de zand en stofstormen te verminderen. Nu is de vraag: gaat die Groene muur binnen een aantal jaar ook vanaf de maan te zien zijn? In ieder geval: als de Chinezen iets doen, doen ze het grondig, en rap. Ik hou het Groene Nieuws uit China dus goed in het oog.
0 Comments
Een tijdje geleden stond Tessy, die ik ken van een vorige werkgever, in een tijdschrift met een verhaal over haar praktijk 'De Boesboom'. Dat had ze gedeeld op facebook. Als bomenliefhebber vroeg ik me natuurlijk af wat voor een boom dat was, een boesboom. Op het internet vond ik nergens iets. Dus maar aan Tessy zelf gevraagd. Tessy begon de afgelopen jaren te werken als coach voor mensen met vragen over hun kinderen, relatie, werk.... En ze helpt die problemen op te lossen, zodat de mensen die bij haar terecht komen door de bomen het bos weer zien. Het woord boes betekent blijkbaar ook 'schommel' en dat is wat Tessy erin hoort. Als kind heeft ze uren in een schommel gespeeld. Als je schommelt, breng je dingen in beweging. Dat doe je ook als je je problemen actief aanpakt. Ik genoot van Tessy's verhaal. Daarom deel ik ook graag haar website, kijk er eens rond als je denkt dat jij dingen in beweging wil zetten om je leven beter te maken. Wie weet? https://www.deboesboom.be
In eigen gemeente: een dreef vol bijna 100 jaar oude, hoge perebomen. Dubbele Flip. En deze lente sneeuwde en vroor het al meer dan de afgelopen winters. Het vries, vroor, en zal nog vriezen... maar de bloesem is er, nét. .De stammen, dik en vol reliëf. Fantastisch om zien, ook al zijn sommige bomen er niet zo goed aan toe. Gisteren liep ik erdoor en binnen een paar dagen ga ik weer kijken... Erfgoed. Zulke dikke, hoge perebomen zie je zelden. Vlakbij ook een eeuwenoude beukendreef met een wild bloementapijt ernaast. Dreven: architectuur en natuur in 1 klap. Als ik koningin was, ik legde ze overal aan. Waar wacht je nog op Mathilde? Dit zijn Double Philippe's. Maar een slimme vrouw is er meer dan 'double' waard.
Wie het vroeger tot op een postzegel schopte, was bijzonder of koning. Deze Schot van geboorte was het eerste. John kwam in de VS terecht, trok te voet het hele land door en zorgde ervoor dat grote stukken wildernis zijn bewaard. Vooral in Californië. Hij overtuigde presidenten van de nood om gebieden te beschermen. Wist lang geleden al dat mensen wildernis nodig hebben, ook al denken ze dat ze zonder kunnen... Hier zie je een groepje voor de stam van één boom... Muir met baard in het midden, president Roosevelt, wat breder, met bril zie je links van hem.
Het Arboretum van Wespelaar.
20 hectare prachtige, piekfijn verzorgde bomenverzameling, met op dit moment lentebloeiers. Boek je bezoek: https://www.arboretumwespelaar.be |
Ilse EelenBomen en ik, dat is een love story. Ik woon in Heist op den Berg. Tussen hazelaars, eiken, appelaars, en één sequoia. Archieven
January 2024
Categorieën
All
|