Zondagnamiddag 20 dec. We kozen een boom op het veldje, twee straten ver. De man spitte hem uit. "Elke dag een beetje gieten, en vriendelijk goeiemorgen ertegen zeggen", instrueerde hij. Voor het eerst in jaren weer een kerstboom in huis. Normaal hebben we mensen binnen en bomen buiten. Dit jaar is het omgekeerd.
0 Comments
Een paar dagen geleden was Wim boodschappen doen en hoorde toevallig iets over dit boek. Net uit, en lijkt me razend interessant. Als je een boom wil, maar niet weet welke in je tuin past... Bekijk het filmpje.
We worden omringd door fijne buren. Allemaal hebben ze recent kinderen gekregen. Er zit hier iets in het drinkwater, zou je denken. Zo wordt het almaar gezelliger hier te wonen, met al die groeiende kinderen en hun ouders.
Tegenover ons: een vrolijke jongen, met interesse in kerstomaten en reuzecourgetten. Als Wim in de groentetuin werkt, wil hij komen kijken. Hij is net twee geworden. Vandaag! Hij liep een paar weken geleden al vastberaden door onze tuin, onstopbaar. Want een tuin die je niet kent, da's natuurlijk spannend. Nu zijn de dagen kort en donker, maar we hopen hem nog vaak in onze tuin te mogen zien... Het geitje van onze linkerburen én onze eigen kip vond hij héél interessant. Maar zijn eigen papa zorgt ervoor dat hij zich ook in eigen tuin kan amuseren, met een prachtig speeltoestel. Naast zijn huis woont een guitig meisje, een half jaar jonger. Die zien we regelmatig op straat en lacht ons toe. Ze brabbelt en dribbelt en we zijn benieuwd als ze binnenkort écht begint te praten. Dat gaat niet lang meer duren. En links van ons? Daar woont de laatste aanwinst: een meisje dat binnenkort één jaar wordt. Ze is nog klein en fijn, maar o zo lief. Alle buren vroegen we of we ze een plezier konden doen met een (fruit)boom bij de geboorte van hun kindje.. Dat mocht. Zo gezegd, zo gedaan. Maar bij de linkerburen was er iets écht bijzonders: het blijkt namelijk dat er een appelras bestaat dat precies zo heet als ons buurmeisje: Elise. We konden dus niet anders dan te polsen of een 'Elise' boom misschien een cadeautje zou kunnen zijn. Elise was niet te vinden bij de grote kwekers, wel bij de Boomgaardenstichting. Boom besteld, lang geduld geoefend (Elise kan intussen al bijna lopen!) en afgelopen zaterdag mocht Wim hem ophalen. Mama en papa plantten de boom later die namiddag. En nu maar duimen dat Elise binnen een paar jaar haar eigen appeltjes kan plukken! Net zoals onze andere buren hun bomen in de tuin... |
Ilse EelenBomen en ik, dat is een love story. Ik woon in Heist op den Berg. Tussen hazelaars, eiken, appelaars, en één sequoia. Archieven
January 2024
Categorieën
All
|