Een hazelaar mag dan al een onopvallende boom zijn, in onze tuin zorgde die al voor veel jolijt. Op de hazelaar komt steevast een eekhoorn af. Die verzamelt de nootjes en stopt ze in de grond voor later gebruik. Wij genieten van sierlijke spurtjes en sprongetjes over het gazon en van boom naar struik naar grond en terug. Elke keer de eekhoorn aan het werk is in onze tuin. In deze tijd van het jaar is dat bijna dagelijks. Je wordt die pluimstaartbeestjes nooit beu.

Een hazelaar is makkelijk terug te snoeien zonder zware apparatuur of kennis. 
Groeit snel maar wordt nooit super hoog. 
Zorgt snel voor een mooi zichtscherm tegen inkijk van buren.

Vorige woensdag zag ik twee eekhoorns de spar vlak bij de hazelaar op en af spurten. Ze achtervolgden mekaar op en af de boom. Een paar meter verderop keek de kat van de buren toe, een eekhoorn lustte ze wel. Dat was eraan te zien. Helaas waren de eekhoorns veel te kwiek en moest ze onverrichterzake afdruipen. Zalig om van vlakbij, buiten op het terras dat allemaal te zien gebeuren. In onze tuin stond al een hazelaar toen we het huis kochten. Maar we hebben er nog bijgezet, voor meer pret...

 Ik blijf het lelijke dingen vinden die het landschap verpesten. Maar groen, toch? De link met bomen? Dat stond te lezen in het steengoede tijdschrift  'The Economist' . Onder de foto in 1 alinea samengevat. 

In windturbines zit vaak hout van de balsaboom in de wieken. Dat is licht maar sterk: een ongewone combinatie. Balsa bomen groeien in het wild in de Amazone. Meer dan 70% van het hout van deze bomen wereldwijd komt uit Ecuador. Door de recente gigantische groei in de bouw van windturbines wereldwijd was er zo veel vraag naar balsa hout dat je kon spreken van een ware 'balsa rush'. Het hout werd goud waard.. Chinese opkopers trokken naar piepkleine dorpjes in de Amazone en boden geld aan inheemse mannen die met de kettingzaag in de jungle 'wilde' bomen wilden vellen. Door de vraag naar 'groene' energie wereldwijd gaan er in de jungle dus bomen weg. Nooit gedacht, toch? Je rijdt in Zweden of Peking met je elektrische auto maar bent mee verantwoordelijk voor ontbossing in Zuid-Amerika. Ze daar omhakken is niét jungle vriendelijk want de impact op de omgeving en de mensen die er leven is groot. En jungle, dat staat voor biodiversiteit. Helemaal wat anders dan monotone boomplantages. Ik hoop dat er nog balsa bomen in de jungle overblijven.

Van Pacific Dogwood, een soort Cornus, vind je in het wild heuse bomen. Ik zag ze voor het eerst in Yosemite National Park in Californië.  Klein of groot: allemaal stelen ze de show.

 Onze amandelboom is elk jaar de eerste die bloeit. Roze bloemen, kitsch ten top. Daar kan alleen iets zoets van komen. Een boom voor prinsessen en zoetebekken. Eer wij een taart met marsepein kunnen bakken, moeten er nog wat jaren voorbijgaan. Daarom haalde Wim er maar eentje bij de bakker. De sneeuw is weg. De toverhazelaar bloeit nog altijd. En de krokussen? Die zijn helemaal verdwenen. Alles bougeert. 't Is lente.

Er zit een eik in de naam. En er staat er ééntje op het wapenschild op de grote markt. Dan word ik curieus natuurlijk. Maaseik is me onbekend. Het is de vermoedelijke geboorteplaats van onze beroemdste schilder uit de 14de eeuw: Jan van Eyck - die van het Lam Gods in Gent. Wij naar Maaseik. We liepen er eenzaam door de velden, en langs de Maas.
En wat blijkt: er staat een heel bijzondere boom aan de Maasbrug. Steek je de rivier over, dan ben je in Nederland, maar hier, aan de Belgische kant, is het waar je moet zijn.
Vooral in de winter valt die boom op, want terwijl alle andere loofbomen er naakt bijstaan, is deze eik groen. Bewijs? 

Let vooral op de fotogenieke pose van het model.

Fris groen toch:

Vergis je niet: deze foto werd genomen op 10 januari 2021. Er lag een kei in de buurt, met een QR code, maar die app heb ik op mijn telefoon niet geïnstalleerd. Hoe dan meer weten over deze boom? Gelukkig ontving ik meer informatie over dit bijzondere specimen van de heer G. Geusen, schepen. Die was zo vriendelijk  mij hierover een uitgebreid document te sturen én me te bellen. De boom is een Quercus X turneri 'pseudoturneri', een zeldzame soort die pas in de 18e eeuw zijn definitieve naam kreeg. Hij wordt ook wel 'Oostenrijkse' eik genoemd, en je vindt hem heel uitzonderlijk op openbare aanplantingen. Specialisten hebben deze boom geïdentificeerd, en nog een aantal exemplaren van de boom en hun lokatie worden genoemd in de inventaris van bijzondere bomen 'Beltrees' van de Belgische dendrologische vereniging. Als dit exemplaar niet gestoord wordt, kan het rustig nog 200 jaar verder leven. De schepen wist me te vertellen dat de meeste inwoners zelf niet eens op de hoogte zijn van deze bijzonder boom, en er achteloos aan voorbijlopen. Maar wij, wij weten beter... En de winter is hét moment om het bijzondere van deze boom naar waarde te schatten. De rest van de namiddag zagen we vooral kale bomen:

Iedereen zat binnen naar het Belgisch Kampioenschap veldrijden te kijken, wij veldwandelden. 

De wilgen waren geknot, en de kilte is van de foto af te lezen.
​Dit was Maaseik. Na een korte stop op het marktplein bij het beeld van de gebroeders van Eyck reden we weer naar huis. In warmere en zonnigere tijden, zonder Corona regels komen we hier zeker nog eens rondneuzen.. Tenslotte is dit een historische stad, met een prachtig marktplein en mooie oude kern.

Ik hou al lang van bomen. Maar toen ik het verhaal van de 50 bomen die ik plantte voor mijn 50ste verjaardag vertelde aan Jo Maes van het Bomencharter, kreeg ik ineens aandacht van de lokale pers, in het Laatste Nieuws:

En ook in de Gazet van Antwerpen... :www.gva.be/cnt/dmf20201015_93492413


​