We worden omringd door fijne buren. Allemaal hebben ze recent kinderen gekregen. Er zit hier iets in het drinkwater, zou je denken. Zo wordt het almaar gezelliger hier te wonen, met al die groeiende kinderen en hun ouders.
Tegenover ons: een vrolijke jongen, met interesse in kerstomaten en reuzecourgetten. Als Wim in de groentetuin werkt, wil hij komen kijken. Hij is net twee geworden. Vandaag! Hij liep een paar weken geleden al vastberaden door onze tuin, onstopbaar. Want een tuin die je niet kent, da's natuurlijk spannend. Nu zijn de dagen kort en donker, maar we hopen hem nog vaak in onze tuin te mogen zien... Het geitje van onze linkerburen én onze eigen kip vond hij héél interessant. Maar zijn eigen papa zorgt ervoor dat hij zich ook in eigen tuin kan amuseren, met een prachtig speeltoestel. Naast zijn huis woont een guitig meisje, een half jaar jonger. Die zien we regelmatig op straat en lacht ons toe. Ze brabbelt en dribbelt en we zijn benieuwd als ze binnenkort écht begint te praten. Dat gaat niet lang meer duren. En links van ons? Daar woont de laatste aanwinst: een meisje dat binnenkort één jaar wordt. Ze is nog klein en fijn, maar o zo lief. Alle buren vroegen we of we ze een plezier konden doen met een (fruit)boom bij de geboorte van hun kindje.. Dat mocht. Zo gezegd, zo gedaan. Maar bij de linkerburen was er iets écht bijzonders: het blijkt namelijk dat er een appelras bestaat dat precies zo heet als ons buurmeisje: Elise. We konden dus niet anders dan te polsen of een 'Elise' boom misschien een cadeautje zou kunnen zijn. Elise was niet te vinden bij de grote kwekers, wel bij de Boomgaardenstichting. Boom besteld, lang geduld geoefend (Elise kan intussen al bijna lopen!) en afgelopen zaterdag mocht Wim hem ophalen. Mama en papa plantten de boom later die namiddag. En nu maar duimen dat Elise binnen een paar jaar haar eigen appeltjes kan plukken! Net zoals onze andere buren hun bomen in de tuin...
0 Comments
Ons huis te koop ?
Trekken we eindelijk naar de bergen? Tenslotte wonen wij al vlakbij de beroemde berg van Heist en dat geeft goesting in meer berg. Hoger en met meer groen. Immo Rosini in Bonheiden schenkt 10 bomen per verkocht huis, in elke gemeente waar ze actief zijn, aan de groendienst of aan jezelf. Details ken ik niet, maar zie het artikel op hln.be duizendbomen.be Ik ken Rosini niet, maar ik zal hun website, en social media occasioneel checken om te zien hoe de actie loopt. Het is natuurlijk vooral publiciteit, maar fijne. Ik vraag me af wie er op reageert. In ieder geval weet ik dat meer firma's bezig zijn met bomen planten. En elke boom erbij is een goed plan. Gisteren afgehaald en vandaag gaan ze de grond in! Ze hebben de nacht doorgebracht in een zacht bedje van grond, anders drogen de wortels uit. Bij de boomkwekerij vertelden ze dat er enorm veel vraag was naar fruitbomen dit najaar.
Eronder een foto van onze sierappelaar - één van de geplante bomen van vorig jaar - een echt fotomodel. Lippenstift overbodig... Naturel en fel, tot vandaag. En nu naar buiten. Zaterdag is tuindag. Al is het nog iets te vroeg om ze nu al te zetten. Op mijn dagelijkse wandelingetje van bij mij thuis zag ik al bij vele buren in de straten vlakbij de lichtjes fonkelen. Heel vroeg dit jaar. Sinterklaas zal in de war zijn: moet hij zijn speelgoed droppen bij de boom? Of ergens anders ? Op het keukeneiland misschien? Hoe hou je nu Sint- en Kerstcadeaus uit mekaar?
Vroeger bij mijn ouders kwam de boom pas binnen vlak voor Kerstmis... en ging die al heel snel weer buiten. Soms ging die weer in de tuin en groeide verder. Maar dat kon alleen als de boom maar héél even binnen had gestaan. Binnen is het te warm. Ik hou enorm van de geur van een echte boom, maar ik zet er niet altijd eentje in huis: zo jammer dat die nadien dor op de afvalhoop belandt Wellicht zijn de meeste bomen die nu al staan, kunstbomen. Anders halen ze Kerstmis helemaal niet... Tegenwoordig, door de het zomers en droge lente, krijgen sparren en dennen in de tuin het buiten zelfs al moeilijk. In onze tuin ook: we kochten ons huis met tuin waarin grote naaldbomen stonden als heerlijke schaduwplek om een zomerse hangmat onder te hangen. Maar die naaldbomen begeven het nu één voor één. Jammer... want eer we weer grote bomen hebben, zal het nog even duren... Dit jaar hebben we meer dan anders nood aan gezelligheid thuis. Want we zijn altijd thuis. En versieren is ontspannend. Binnen én buiten. Wie een tuin heeft, kan die ook versieren. Waarom dit jaar geen eetbare boom zetten? Voor het bakken van appelcake of appeltaart. Binnen drie jaar. Van eigen appels. Dan wordt het binnen nog gezelliger, bij de kerstboom. De volgende jaren, als we weer met iedereen samen vieren. We hebben één kip, die luistert naar de naam Marva. Sommigen kennen die zangeres nog van haar nummer : 'k Voel mij vandaag zo hoemparapapaa, hoemparapapaaa, hoemparapapero, 'k voel mij vandaag zo hoemparapa paaa, hoemparapapaaa door jou.... Eigenlijk is het : we hebben nog één kip, want haar zusjes Beyoncé en Rihanna gaven de geest, door toedoen van brutale beesten die het op hen gemunt hadden en bloederige taferelen aanrichtten. Dus heeft Marva het erf alleen. Het is er alle seizoenen goed toeven, maar in de herfst extra kleurrijk, dankzij iets wat officieel een boom is, maar in de praktijk er meer uitziet als een struik... Marva ziet u niet. Ze wil anoniem blijven. Maar haar huis, dat is zonder twijfel niet van een struik, maar van bomen gemaakt...
Tony en zijn vrouw, allebei lieve ex-collega's, wonen al jaren in Marche, Italië en gingen dit weekend met hun dochters wandelen in de Riserva Naturale Regionale Monte San Vicino e Monte Canfaito. Heerlijk! En dan heb je hun smiles niet eens gezien. Niet op de foto... want dan schend ik hun privacy.
De kogel is door de kerk. Er komen Winston-appelboompjes bij. Want de Winston appeltjes uit de tuin smaken zo lekker, dat ik er plek voor kan maken in de tuin. Ook een paar James Grieve, voor de bestuiving. En een pruimenboom met gele pruimpjes: Mirabelles de Nancy. Bomen bestellen: het gaat makkelijk. Eind november mag ik de boompjes afhalen. En intussen verder nadenken, want als ik 50 bomen wil planten, dan... is er nog werk aan de winkel.
Ook bij de dagelijkse afwas kan ik niet zonder bomen, want dit heb ik élke dag wel even vast:. Vroeger waste ik af met van die geel-groene sponsjes, maar een paar jaar geleden ontdekte ik het plezier van de afwasborstel. Ik vind het properder werken en door de lange steel heb je meer kracht om te wrijven en zit je minder met je handen in het sop. Sinsdien koop ik alleen nog maar houten borsteltjes. Soms moet ik even zoeken, want plastic borstels zijn veel makkelijker te vinden. Maar deze ligt zo goed in de hand.... Een ander model, dat makkelijker te vinden is, is deze klassieker: Die wordt door allerlei merken verkocht. Werkt prima, maar... zoals je ziet zit er ook metaal in. De andere is alleen hout en natuurvezel. Het voordeel van het model met metaal is dat je de steel kan blijven gebruiken, en de kop kan vervangen. Niet duur, en milieuvriendelijker dan plastic.
En ja: ik gebruik ook wel de afwasmachine, maar potten en pannen komen daar nooit proper uit. Een afwasborstel is dus wat mij betreft een essentieel onderdeel in de keuken... Paul van Roosbroecklaan. Prachtig. Nu de vraag: welke bomen zijn dit? Ik vermoed een soort esdoorns.
Ik hou al lang van bomen. Maar toen ik het verhaal van de 50 bomen die ik plantte voor mijn 50ste verjaardag vertelde aan Jo Maes van het Bomencharter, kreeg ik ineens aandacht van de lokale pers, in het Laatste Nieuws:
En ook in de Gazet van Antwerpen... :www.gva.be/cnt/dmf20201015_93492413 |
Ilse EelenBomen en ik, dat is een love story. Ik woon in Heist op den Berg. Tussen hazelaars, eiken, appelaars, en één sequoia. Archieven
January 2024
Categorieën
All
|